Dertig jaar geleden brak Noah Wyle door met zijn rol van arts John Carter in de ziekenhuisserie ER. De Amerikaanse acteur trekt opnieuw de doktersjas aan in The Pitt.

Dit nieuwe medische drama van producent John Wells, de oorspronkelijke showrunner van ER, speelt zich af op de hectische spoedeisende hulp van een ziekenhuis in Pittsburgh. Dokter Michael Robinavitch heeft de leiding over een team van jonge artsen die daar hun vuurdoop beleven.

De vijftien afleveringen beslaan samen één dienst, die in realtime wordt getoond. De eerste twee afleveringen verschijnen op 10 januari op HBO Max, daarna volgt er wekelijks een nieuwe.

Het hele interview leest u in de Televizier van week 2. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Het was tijd voor een frisse start, en dus maakte Art Rooijakkers de overstap naar Talpa Network. Zijn eerste klus? Het kersverse ‘Nieuws van de dag’ presenteren.

Wat is er te zien in het nieuwe ‘Nieuws van de dag’?

“We gaan het nieuws van de dag brengen, bespreken en duiden en geven er ook achtergronden en meningen bij. Het programma komt voort uit een samenwerking tussen De Telegraaf en Hart van Nederland. We brengen het nieuws op een toegankelijke manier die bij deze merken past, dicht bij de mensen. Je hoeft geen doorwrochte analyses over de economie van Kirgizië te verwachten.”

Wat is jouw rol?

“Ik presenteer het afgewisseld met Malou Petter. Wij zijn de gastheer en gastvrouw. Aan onze desk ontvangen wij verschillende gasten. Met hen praten wij de kijker in een uur bij. Je hoort van ons niet alleen wat het nieuws van de dag is, maar ook wat het verhaal van de dag is zonder dat het nou meteen op de voorpagina van de krant staat. Dat kan over het stoppen van de missverkiezingen gaan waar we dan over praten met de organisator en een ex-miss Nederland, naast de oproep van banken om cash geld in huis te hebben, Wij bespreken dan of het makkelijk is om een bank lam te leggen en hoeveel geld je in huis moet hebben.”

Is het extra spannend dat dit jouw eerste klus voor Talpa Network is?

“Tuurlijk. Vooral ook op dit tijdstip. Laten we eerlijk zijn, daar zijn best wat programma’s mislukt. Garantie op succes is er niet. Of ik bang ben voor het afbreukrisico? Tuurlijk, ik ben niet naïef. Maar tegelijkertijd verwacht niemand dat we vanaf dag één de pannen van het dak scoren. En de Talpa Network-directie heeft toegezegd dat dit programma minimaal een jaar krijgt om te groeien.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 2. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wouter Luijken

Journalist Roos Moggré en actrice Maaike Martens bedachten goede excuses om hun deelname aan ‘Wie is de Mol?’ te verbergen. Toch bleef hun geheim niet voor iedereen verborgen. ‘Met een wijntje op is het moeilijk je mond houden.’

Waarom heb je ja gezegd tegen ‘Wie is de Mol?’

Roos: “Ik twijfelde, zag mezelf niet in korte broek door een snikhete stad rennen. Ik ben gewend aan studioprogramma’s en dit is een heel andere manier van televisie maken. Reizen vind ik heel tof, maar niet per se met een camera op mijn hoofd. Toch kon ik geen nee zeggen. Dit programma heeft bewezen goed met kandidaten om te gaan en draait niet om mensen tegen elkaar uitspelen. En het leek me natuurlijk een geweldig avontuur.”
Maaike: “Vrienden die al eens hebben meegedaan, waren zo enthousiast, dat ik hoopte ooit een keer te mogen deelnemen. Omdat ik kleine kinderen had, was het eerder voor mij niet handig om zolang van huis te zijn. Inmiddels gaat mijn jongste naar school, dus toen ik gevraagd werd, dacht ik: deze kans moet ik pakken!”

Wat vind je van Cambodja als locatie?

Roos: “Ik heb ooit met vriendinnen door Laos en Thailand gereisd. We wilden ook nog naar Cambodja, maar dat is er niet meer van gekomen. Dat ik er nu alsnog kom, maakt voor mij de cirkel rond.”

Maaike: “Toen ik hoorde dat we naar Cambodja gingen, dacht ik meteen aan de killing fields en aan backpackers met ongewassen haren. Het is zo’n mooi land met lieve mensen; tegelijkertijd hebben daar onder het regime van Pol Pot zulke gruwelijkheden plaatsgevonden. Dat is nog steeds voelbaar. Toch heb ik enorm kunnen genieten van de cultuur en de mensen.”

En hoe beviel de groep?

Roos: “Heel tof, een gevarieerde club met van alles wat. Ook voelde al snel iedereen als gelijkwaardig. Gabriel Martina –Wildebras – is weleens bij mij in de studio geweest, verder kende ik niemand persoonlijk. Wel kende ik Bridget Maasland en Sam Hagens van televisie.”

Maaike: Ik dacht vooral: kom maar op. En ik ging ook meteen scannen wie de Mol zou kunnen. Ik lette op gezichtsuitdrukkingen, oogopslagen en wie naar binnen gekeerd was of juist niet.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 1. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wouter Luijken.

Clint Eastwood bewijst op zijn 94e dat hij nog altijd films kan maken die het kijken waard zijn. Rechtbankthriller Juror #2, alweer Eastwoods elfde film sinds zijn tachtigste verjaardag, duikt diep in morele kwesties over schuld en verantwoordelijkheid.

Nicholas Hoult (foto) speelt Justin Kemp, een jurylid dat tot zijn schrik ontdekt dat hij mogelijk zelf betrokken is bij de rechtszaak waarover hij moet oordelen. Juror #2 is op een positieve manier ‘ouderwets’:

Eastwood vertelt met weinig poespas een indringend verhaal dat kijkers aan het denken zet. Een waardige toevoeging aan zijn toch al indrukwekkend oeuvre. Nu te zien op HBO Max.

Lees dit en meer in de Televizier van week 1. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

In de nieuwe Andere tijden-serie ‘Het stof daalt’ duikt Winfried Baijens in de geschiedenis van Limburg en haar steenkoolmijnen. In de eerste aflevering reist hij onder meer naar Polen.

Wat greep je het meest aan bij het maken van ‘Het stof daalt’?

“De verhalen van die oude mijnwerkers. De laatst overgeblevenen zijn stuk voor stuk markante personen en ze hebben veel te vertellen. Over hen is weinig bekend in het westen. Hoewel ik er van alles over had gelezen, begreep ik niet waarom die kompels met zo veel romantiek over hun werk praatten. Ik snapte dat pas toen we opnames maakten in Polen – in een vergelijkbare omgeving als Limburg met dezelfde mijnwerkerscultuur en aanwezige katholieke kerk – en daar een mijn ingingen. De tijd heeft daar stil gestaan.”

Hoe was dat?

“Vooraf was ik best bang. Ik heb ook hoogtevrees. Die angst verdween toen ik daar met honderden mannen in drie liftjes werd gepropt die onder elkaar tegelijk naar beneden gingen. Ik dacht: zij doen dit elke dag, dat nam mijn zenuwen weg. We daalden af tot duizend meter onder de grond. Het was net een militaire missie. Je bent daar helemaal van de wereld en gaat samen iets gevaarlijks doen, want er kan van alles misgaan. Het was pikkedonker, lawaaiig. Alles trilde, ik zat meteen onder het stof. De boel kan instorten, het methaangas kan ontploffen. Dat voel je, dat zie je. Samen ervaren ze risico, maar ze doen het ergens voor. Voor de Nederlandse mijnwerkers was dat net zo.” 

Welke impact had de mijnsluiting op hen?

“Door de sluiting raakten zeventigduizend mensen hun baan kwijt. Er werden alternatieven beloofd, maar dat ging vaak niet om passend werk. Daar is veel frustratie over. Er ontstond grote werkloosheid en armoede. En mensen werden ziek, veel zieker dan werd erkend. De staat en de mijnbedrijven ontkenden lang dat stoflongen bestonden. Om maar geen compensaties te hoeven betalen, zeiden ze ‘U heeft een ernstige vorm van bronchitis.’ Veel mannen zijn daaraan overleden. Die mijnwerkers waren echte helden. Ze haalden kolen omhoog zodat het land verwarmd kon worden en de wederopbouw in de jaren 50 snel verliep. De mannen die ik sprak waren echt trots daarop en spraken er honderduit over. Ontroerend en bijzonder. Met deze serie zetten we ze op het voetstuk dat ze verdienen.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 1. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf.

Na twaalf jaar stoppen Philip Freriks en Maarten van Rossem met ‘De slimste mens’. Deze week start hun laatste seizoen als presentator en jurylid van de quiz.

Het afscheid van De slimste mens nadert voor zowel presentator Philip Freriks als het enige jurylid Maarten van Rossem. Het is na twaalf jaar voor beiden het einde van een tijdperk. Terwijl ze aan hun laatste opnameperiode bezig zijn, lijkt de realiteit van het afscheid nog niet volledig doorgedrongen bij Philip: “Het is altijd lastig om te bepalen wanneer je moet op houden.” Toch voelt dit voor hem als het juiste moment; het 25e seizoen en zijn tachtigste verjaardag markeren het slotstuk. Hij vindt het mooi geweest. Maarten van Rossem deelt die gemengde gevoelens. “Ik had er geen bezwaar tegen gehad omdoor te gaan”, zegt hij, maar hij begrijpt de beslissing van Philip. “Ik heb eigenlijk maar een makkelijk baantje. Philip moet altijd de gezellige gesprekjes voeren, de stemming en het tempo erin zien te houden. Hij moet bovendien de hele aflevering staan, ik kan zitten.” Toch vindt Maarten het vanzelfsprekend om samen met Philip te stoppen. Ook om de nieuwe presentator, Herman van der Zandt, de ruimte te geven om zijn eigen jurylid te kiezen.

Goede band

Philip roemt de ontspannen sfeer achter de schermen en de fijne redactie, die een goede band met de gasten weet op te bouwen. “Kandidaten komen altijd met veel plezier”, vertelt hij. Bovendien geniet hij van de samenwerking met Maarten: “Ik geef de voorzet, Maarten is de spits die het doelpunt maakt. We zijn geen rivalen die elkaar vliegen proberen af te vangen. We hebben denk ik hetzelfde soort gevoel voor ironie en relativeringsvermogen. We voelen elkaar goed aan. Dat werkt kennelijk.” Toch noemt Maarten hun succes een raadsel. “Waarom had John de Mol daarvoor op zijn zender van De slimste mens geen succes weten te maken en lukte het ons als twee oude mannen wel? Ik heb er geen verklaring voor.” Dat ze het onderling goed kunnen vinden is voor hem geen mysterie; Maarten typeert hun onderlinge contact achter de schermen als vriendschappelijk. “We hebben deels dezelfde belangstellingen; Philip is in politiek geïnteresseerd en heeft interesse in kunst, net als ik. Dus daar zit sowieso al een goede klik.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 51+52. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ernest Marx

André van Duin sluit zijn zestigjarig artiestenjubileum af met de Gouden Televizier Oeuvre Ring en een concert in het Nieuwe Luxor. Een gesprek over succes, onzekerheid en tijdloze humor.

Bij de uitreiking van de Gouden Televizier Oeuvre-Ring in Carré kreeg u een staande ovatie. Hoe was dat?

“Dat deed me absoluut wat. Een week daarvoor gebeurde het ook in het Nieuwe Luxor in Rotterdam, bij een show waar anderen mijn liedjes zongen. Ik vind het bijzonder dat ik dit al zo lang doe en op deze leeftijd nog zo hoog in de boom zit.”

Hoe is het om fans in zoveel generaties te hebben?

“De meesten jonge mensen kennen me dankzij Heel Holland bakt alleen als ‘die meneer van de taartjes’, maar sommigen pluizen mijn hele loopbaan uit. Heel apart dat ze me dan aanspreken over dingen die ik heb gedaan toen ze nog lang niet geboren waren. Zo verbaasde ik me dat de Dik Voormekaar show als podcast al tweeënhalf miljoen keer beluisterd is.”

Is dat het bewijs dat uw humor tijdloos is?

“Dat was altijd wel de insteek van mijn programma’s. Gewoon lekker lachen is van alle tijden. Al zijn er uitzonderingen: dat ik als meneer De Bok zo hardhandig omsprong met Corry van Gorp zou nu niet meer kunnen. Stel je voor dat ik Janny van der Heijden het water in zou duwen.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 51+52. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jef Willemsen.

Acteur Ben Stiller heeft zich de afgelopen jaren gericht op produceren en regisseren en had besloten geen grote rollen aan te nemen tenzij iets hem echt aansprak.

Die rol is nu langsgekomen: in de kerstkomedie Nutcrackers speelt hij als de carrièregerichte Mike zijn eerste hoofdrol in zeven jaar. Mike wordt onverwachts tijdelijk voogd van zijn vier ondeugende neefjes na het overlijden van zijn zus en zwager. Hij verwacht een kort bezoek aan hun boerderij tot de jongens naar een pleeggezin gaan, maar het wordt een chaotische en hartverwarmende reis vol kattenkwaad en onverwachte lessen over familie en verantwoordelijkheid.
Nu te zien op Disney+

Dit en meer leest u in de Televizier van week 51+52. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

‘Goed tijden, slechte tijden’ viert een seizoen vol jubilea. De serie bestaat 35 jaar en maandag is de zevenduizendste aflevering te zien, waarin Cas Jansen en zijn soapzoon Ingmar dragende rollen hebben.

Het is een traditie zo oud als Goede tijden, slechte tijden zelf: de acteurs mogen niets vertellen over wat er in de serie gaat gebeuren. Soapveteraan Cas Jansen zwijgt dan ook over de inhoud van de zevenduizendste aflevering, al wil hij wel verklappen dat hij trots is op het eindresultaat en dat hij als Julian Verduyn een centrale rol vervult. “Dat is ongelooflijk eervol, vooral omdat het een aflevering wordt die totaal uniek is voor de serie. De manier waarop we dit hebben geschreven en gedaan, is nieuw en baanbrekend.”

In aflevering 6999 gebeurt iets, waardoor de levens van Julian en zijn omgeving ingrijpend veranderen. Ingmar (Steef in de serie): “Zonder te veel te verklappen: we moesten onze personages net even anders spelen. We zijn onszelf, maar wel vanuit een ander perspectief.” Cas: “Toen we met z’n allen het eindresultaat bekeken, was iedereen diep geraakt en ontroerd.”

In 2019 kreeg de serie een nieuwe impuls toen Julian – na een afwezigheid van twintig jaar – terugkeerde naar Meerdijk, nu met zijn gezin. De familie Verduyn sloeg aan: kijkers en critici omarmden Julian, zijn vrouw Saskia en hun puberende kinderen Merel, Steef en Demi. De Verduyntjes werden al snel een vaste waarde in de serie.

Door de jaren heen zijn Julian en Steef na heel wat intriges gezinsleden kwijtgeraakt. “Het grote voordeel van een soap is dat kijkers de ontwikkeling van een personage over decennia kunnen volgen. Julian begon als weeskind: zijn grootste angst was in de steek gelaten worden. Dat verklaart waarom hij nog steeds zo’n allemansvriend kan zijn. Uiteindelijk heeft hij als volwassene een ontzettend hecht gezin, maar buiten zijn schuld om raakt hij iedereen kwijt. Zijn vrouw wordt verliefd op een ander, de kinderen vliegen uit. Hoe gaat hij daarmee om? Het is een voorrecht om dat te mogen spelen.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 50. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jef Willemsen.

Vorige maand maakte Johnny de Mol zijn debuut als radio-dj. Hij is de nieuwe gastheer van Top 4000 classics op Radio 10.

Op tv presenteert Johnny De Top 4000 muziekquiz. Hierin moeten twee teams van bekende Nederlanders uiteenlopende vragen beantwoorden over de grootste hits uit de ranglijst. In de aflevering van 14 december nemen Gijs Staverman en Glennis Grace het op tegen Thomas Berge en Lex Gaarthuis.

De Radio 10-ranglijst is overigens voor een deel bepaald door Johnny. Hij had de eer om als eerste te stemmen op zijn favoriete nummer. De keus viel uiteindelijk op ‘Alive’ van Pearl Jam. Volgens de kersverse radiomaker spreekt die beslissing voor zich. “De jaren 90 is natuurlijk waar alle goede muziek vandaan komt”, aldus de quizmaster. “Daar valt niet over te twisten.”

Het hele interview leest u in de Televizier van week 50. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.