In de nieuwe Andere tijden-serie ‘Het stof daalt’ duikt Winfried Baijens in de geschiedenis van Limburg en haar steenkoolmijnen. In de eerste aflevering reist hij onder meer naar Polen.
“De verhalen van die oude mijnwerkers. De laatst overgeblevenen zijn stuk voor stuk markante personen en ze hebben veel te vertellen. Over hen is weinig bekend in het westen. Hoewel ik er van alles over had gelezen, begreep ik niet waarom die kompels met zo veel romantiek over hun werk praatten. Ik snapte dat pas toen we opnames maakten in Polen – in een vergelijkbare omgeving als Limburg met dezelfde mijnwerkerscultuur en aanwezige katholieke kerk – en daar een mijn ingingen. De tijd heeft daar stil gestaan.”
“Vooraf was ik best bang. Ik heb ook hoogtevrees. Die angst verdween toen ik daar met honderden mannen in drie liftjes werd gepropt die onder elkaar tegelijk naar beneden gingen. Ik dacht: zij doen dit elke dag, dat nam mijn zenuwen weg. We daalden af tot duizend meter onder de grond. Het was net een militaire missie. Je bent daar helemaal van de wereld en gaat samen iets gevaarlijks doen, want er kan van alles misgaan. Het was pikkedonker, lawaaiig. Alles trilde, ik zat meteen onder het stof. De boel kan instorten, het methaangas kan ontploffen. Dat voel je, dat zie je. Samen ervaren ze risico, maar ze doen het ergens voor. Voor de Nederlandse mijnwerkers was dat net zo.”
“Door de sluiting raakten zeventigduizend mensen hun baan kwijt. Er werden alternatieven beloofd, maar dat ging vaak niet om passend werk. Daar is veel frustratie over. Er ontstond grote werkloosheid en armoede. En mensen werden ziek, veel zieker dan werd erkend. De staat en de mijnbedrijven ontkenden lang dat stoflongen bestonden. Om maar geen compensaties te hoeven betalen, zeiden ze ‘U heeft een ernstige vorm van bronchitis.’ Veel mannen zijn daaraan overleden. Die mijnwerkers waren echte helden. Ze haalden kolen omhoog zodat het land verwarmd kon worden en de wederopbouw in de jaren 50 snel verliep. De mannen die ik sprak waren echt trots daarop en spraken er honderduit over. Ontroerend en bijzonder. Met deze serie zetten we ze op het voetstuk dat ze verdienen.”
Tekst: Bram de Graaf.