Laetitia Gerards: ‘Ik zie ieder liedje als een mini-uitvoering’

Operazangeres Laetitia Gerards is qua muziekstijl de vreemde eend in de bijt bij ‘Beste zangers’. Dat muzikale uitstapje beviel de sopraan uitstekend.

Hoe was het om met deze groep op pad te gaan?

“Iedereen kende elkaar al, ik was de nieuweling in de groep. Gelukkig werd ik met open armen ontvangen. Ik heb vreselijk gelachen met Acda & De Munnik. Ik was al fan van Typhoon en als je hem als persoon leert kennen, wordt zijn muziek alleen maar beter. Als kind keek ik enorm op tegen Jacqueline Govaert en Paul de Leeuw en nu stonden ze ineens voor me te zingen. Snelle en Bente kende ik nog niet zo goed. Hij is een echte verhalenverteller en zij heeft me verrast met haar authentieke sound.”

Is het moeilijk om als operazangeres andere genres te zingen?

“Vooral de pop- en soulklank vond ik lastig, omdat ik eigenlijk nooit op die manier zing. Ik ben ook niet gewend dat de drummer zo dicht achter me staat, daardoor kon ik mezelf soms amper horen. In sommige nummers kon ik mezelf helemaal verliezen en heb ik mezelf even een echte rockster gevoeld.”

Hoe heb je jezelf de nummers eigen gemaakt?

“Ik zie ieder liedje als een mini-uitvoering: ik kruip in een rol om het verhaal van dat nummer te vertellen. Dat theatrale blijft in me, ook als ik een popsong zing. Iedere aflevering heb ik daar ook bewust mijn kleding op aangepast. Soms sta ik in een mooie glitterjurk, soms in het leer en dan weer in een spijkerpak: het zijn kostuums die passen bij wat ik vertolk.”

Het hele artikel leest u in de Televizier van week 35. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jef Willemsen