De verslaggevers van de Keuringsdienst van waarde begeven zich weer in de wondere wereld van het voedsel. Het onderzoeksprogramma bestaat ruim twintig jaar en in die tijd zijn er heel wat onvergetelijke afleveringen gemaakt.
Het eerste grote wapenfeit van het programma stamt uit het eerste seizoen. Presentator Teun van de Keuken komt er in Ivoorkust achter dat cacaoboeren kinderen uitbuiten en dat de grote chocolademerken daar nauwelijks om lijken te malen. Omdat slavernij in Nederland strafbaar is, geeft hij zichzelf aan bij justitie: als chocolade-eter acht hij zichzelf medeplichtig aan kinderslavernij. Uiteindelijk richten de makers van Keuringsdienst van waarde zelf een zo slaafvrij mogelijk chocolademerk op.
In de sfeervolle reclame van een olijfoliemerk bereiden Italiaanse vrouwen op leeftijd met zorg een authentieke, ambachtelijke Italiaanse pastasaus. Een kijker herkent een van de hoofdrolspeelsters en tipt de Keuringsdienst. De zorgvuldig gecreëerde reclame-illusie van de sauzengigant gaat aan diggelen: de hoofdrolspeelster is de Spaanse Maria Vega en ze werkt niet in een sauzenfabriek. Wel stuurt ze Teun van de Keuken naar de (Spaanse) rietsuikerstroopfabriek waar de spot is opgenomen.
Zelden is een bedrijf bozer geweest op het programma dan het ontbijtgranenmerk dat in deze aflevering aan bod komt: er zitten helemaal geen vermalen fietswrakken of oude spijkers in hun producten, laten ze na de uitzending in een grote dagbladadvertentie weten. De Keuringsdienst bedoelt het overdrachtelijk, maar een vervolguitzending toont wel aan dat het ‘om gezondheidsredenen’ toegevoegde ijzer nauwelijks in het lichaam wordt opgenomen. Het effect op de gezondheid is dus verwaarloosbaar.
Tekst: Wouter Luijken