Een rechte horizon?

Het tiende seizoen van ‘Het perfecte plaatje’ gaat van start met klinkende namen. Een van hen is Caroline Tensen. Ze moest wel even overtuigd worden.

Waarom wilde je meedoen aan ‘Het perfecte plaatje’?

“Ik weet niet of het drempelvrees was of faalangst, maar alle keren dat ik ben gevraagd, sloeg ik het af. Ik ben al te ongeduldig voor een gebruiksaanwijzing, laat staan voor die hele riedel aan diafragma’s en sluitertijden. Totdat een collega me vroeg er toch nog eens over na te denken. Iedereen die ik ken en mee heeft gedaan, vond het geweldig. Dus toen dacht ik: go for it.”

Trok het je over de streep dat je collega Irene Moors aan de vorige serie meedeed?

“Dat niet, want Irene vindt alles leuk en gaat elke uitdaging aan. Zij is echt een heel ander type dan ik. De professionals van wie ik les kreeg, waren hartstikke lief en legden het heel goed uit, maar ik moest het horen van iemand die ook een leek was. Dus nodigde ik Irene uit om bij mij thuis te komen lunchen en me tips te geven. Dat was een enorme eyeopener. Zij vertelde aan welke knopjes ik moest draaien en waarop ik moest letten. Eindelijk had ik het door en toen werd het fotograferen ook leuker.”

Hoe was het om steeds beoordeeld en gejureerd te worden?

“Heel lastig. Geregeld schrok ik ’s nachts wakker: was de foto die ik had ingeleverd eigenlijk wel scherp? Die onzekerheid, verschrikkelijk. De jurydagen waren zó spannend.”

Het hele artikel leest u in de Televizier van week 41. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Deborah Ligtenberg