Wereldwijd scoren
Wie de Gouden Televizier-Ring wint, is verzekerd van een plekje in de televisiehistorie. Terwijl u kunt stemmen voor de zestigste (!) verkiezing, duikt kenner Bert van der Veer in de geschiedenis van het gala.
John de Mol rookte nog. In zijn kantoor zag het kort na middernacht helemaal blauw. De producent deed wat hij vaker deed: brainstormen met zijn creatiefste medewerkers. Het was tijd om op te stappen, de avond was niet productief geweest. Toch vielen er daarna ineens wat losse flodders op hun plaats. Expeditie Robinson, een bio-experiment in de VS, de opkomst van realitysoaps. De Mol had het format ineens te pakken: een groep onbekende mensen in een huis, 24 uur per dag gevolgd door camera’s. Big Brother moest het heten. Dat het programma nooit genomineerd werd voor de Gouden Televizier-Ring kon John de Mol niet schelen. Hem ging het om de formatrechten, dáár lag het echte geld.
Talentenjachten
Eerder, veel eerder zelfs, was 1 van de 8 (1972) van Mies Bouwman aan de BBC verkocht als The Generation Game en door Rudi Carrell als Am laufenden Band naar Duitsland gehaald. Klasgenoten, gepresenteerd door Koos Postema, had het ook aardig gedaan, maar met Westenwind (2000) of Spoorloos (2002) viel weinig te beginnen buiten de landsgrenzen. Wereldwijd scoren met een formule uit Laren leek een utopie, maar niet voor De Mol. Nadat Idols (genomineerd in 2003) aan het begin van de eeuw de talentenjacht weer op de kaart wist te zetten, werd de grote droom van John de Mol werkelijkheid. Zijn The Voice is uiteindelijk in meer dan 150 landen uitgezonden.
Bij de Gouden Televizier-Ring verkiezing was The voice of Holland wel meteen de laatste winnaar (2012) in het genre. Realityseries overwoekerden het landschap met Hart in aktie (2003), De Bauers (2004), Gewoon Jan Smit (2005) en Chateau Meiland (2019). Sinds 2000 bestaat 54 procent van de winnaars uit het genre reality/infotainment, gevolgd door amusement (31 procent) en drama
(15 procent).