Marlijn Weerdenburg speelt Bobbie Cratchi in ‘Scrooge live’, een muziekspektakel dat aandacht vraagt voor kinderarmoede. Dat onderwerp gaat haar aan het hart. ‘Het is hartverscheurend als kinderen te kleine schoenen dragen.’

Wat is er zo mooi aan jouw personage in ‘Scrooge live’?

“Het is een heerlijk dramatische rol. Bobbie Cratchit is een moeder met een ziek kind, ze kan de huur niet meer betalen en wordt uit haar huis gezet. Ze werkt voor de gierige Ebenezer Scrooge, gespeeld door Patrick Stoof. Hij heeft totaal geen oog voor haar problemen. Ik mag in een kleine arbeiderswoning in Arnhem een prachtig lied van Toon Hermans zingen: ‘Als de liefde niet bestond’. Naast de rol geniet ik van de fijne spanning van het live presteren, en van het samenwerken met de enorme cast en crew.”

‘Scrooge live’ is gebaseerd op de klassieke novelle ‘A Christmas carol’ van Charles Dickens. Waarom is dit ruim 180 jaar oude verhaal nog steeds relevant?

“Wat ik er heel mooi en belangrijk aan vind, is dat het laat zien dat mensen wél in positieve zin kunnen veranderen. Ebenezer Scrooge is een hardvochtige, mensenhatende vrek die uiteindelijk beseft dat het delen van zijn rijkdom iedereen blijer maakt, hemzelf ook.”

Een mooie conclusie.

“We moeten nooit denken: laat die persoon maar, die zit te vast in een negatieve denkspiraal. Nee, iedereen kan veranderen, ook in de huidige hardvochtige wereld. Dat vind ik er enorm hoopgevend aan.”

Je hebt zelf twee zoons. Raakt het doel van ‘Scrooge live’ – aandacht vragen voor kinderarmoede in Nederland – je daarom extra?

“Ik heb een aantal filmpjes ingesproken voor Nationaal Fonds Kinderhulp. Dat emotioneerde me vreselijk. Ik vond het erg heftig om te lezen dat er in Nederland zoveel kinderen met te kleine schoenen en in te dunne jassen naar school gaan, omdat thuis niet de financiële middelen zijn om goede spullen voor ze te kopen. Voor een ouder is dat de grootste angst: dat je niet goed voor je kind kunt zorgen, hoe graag je ook wil. Dat is hartverscheurend.”

Dit en meer leest u in de Televizier van week 50. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jeroen Keijzer

‘Blauw bloed’-presentatrice Tirza van der Graaf gaat in 2026 enthousiast verder. Na zes jaar bij het royaltyprogramma heeft ze nog lang geen genoeg van het Nederlandse koningshuis.

Ook in de laatste Blauw bloed van 2025 komt Tirza van der Graaf met een mooi boeket aan royaltynieuws. Ze presenteert het programma – waar ze in 2019 als verslaggever begon – sinds 2023. De liefde voor koningshuizen zat er al jong in. Als kind was Tirza verzot op Disneyfilms. “Ik was gefascineerd door die prinsessen in mooie jurken.” Haar eerste kennismaking met een echte prinses was in 2001, toen kroonprins Willem-Alexander zijn verloofde Máxima Zorreguieta voorstelde aan Nederland. “Ik was acht, en mijn referentiekader qua koninklijke vrouwen was koningin Beatrix. Toen kwam daar plots deze jonge vrouw in die prachtige rode outfit; dat was magisch.”

Net zo magisch vond ze het huwelijk tussen de Britse prins William en Catherine Middleton in 2011. “Ik zat uren voor de tv en las er alles over. Mensen die het huwelijk van Charles en Diana hebben meegemaakt vertellen vaak hoe betoverend Diana eruitzag. Toen Kate in haar witte jurk uit de auto stapte: dat was mijn Diana-moment.”

‘Nog leerzaam ook’

Blauw bloed verveelt Tirza nog lang niet, verzekert ze. “Het blijft leuk om te maken. Er gebeurt altijd iets nieuws, van staatsbezoeken tot geboortes. Omdat leden van ons koningshuis een enorme diversiteit aan bezoeken afleggen, kom ik op veel verschillende plekken. De ene keer ben ik op een school, dan weer in een ziekenhuis. Ter plaatse krijg ik veel mee van de verschillende organisaties, dus ik steek er ook nog wat van op.”

Na een korte pauze keert Blauw bloed in januari 2026 terug. “We richtten ons steeds meer op internet en sociale media, in deze tijd is dat belangrijk, maar we blijven op zaterdagavond vaste prik op tv. Voor veel mensen is het programma een vast moment: lekker kijken wat de koning en koningin deze week hebben gedaan.”

Dit en meer leest u in de Televizier van week 50. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jeroen Keijzer

Deze week is de allerlaatste aflevering van ‘Oogappels’ te zien. Drie fans keken zeven seizoenen lang met hun gezin naar de serie. Het leverde goede gesprekken op, en momenten van herkenning.

Deborah (47)

Oogappels is voor Deborah een gezinsmoment, want ook haar man en drie tienerzoons zijn trouwe fans. Samen kijken, leidde tot bijzondere gesprekken. “Ik vind het belangrijk dat mijn zoons leren kijken vanuit het perspectief van meisjes en vrouwen. Dat komt in de serie goed naar voren. Soms hebben we iets aan de hand waarvan de jongens zeggen: ‘Hé, dat had Pip uit Oogappels toch ook?’

Deborahs gezin herkende veel in de verhaallijnen van de pubers. Zoals Mees, die zocht naar zijn identiteit, of Max, die moest leren omgaan met teleurstelling en later veel geld verloor door cryptovaluta. “Dat maakte wel indruk. Mijn zoons gaven aan dat ze begrepen dat dit ook voor de ouders heel moeilijk was. Oogappels heeft ons geïnspireerd om te blijven praten, bijvoorbeeld door te zorgen dat we bij het avondeten samen aan tafel zitten. Dat deden we altijd al wel, maar nu nog bewuster. Dat is superbelangrijk in een wereld waarin het heel makkelijk is om je terug te trekken in je eigen schermpje”.

Lonneke (39)

Lonneke (39), moeder van drie jonge kinderen, stemt mede dankzij het personage Merel (een rol van Malou Gorter) trouw af op Oogappels. “Het is mooi om te zien hoe zij langzaam verandert. Dat is elk seizoen heel subtiel. In de laatste reeks kwam er zachtheid in haar gezicht, de mooie woorden die blootlegden waarmee ze geworsteld heeft… ik was echt geroerd. Ze heeft mijn hart gestolen.”

Sommige verhaallijnen kwamen voor Lonneke erg dichtbij, zoals de burn-out van Dina. “Ik werk zelf in het onderwijs en ik herken de frustratie die je soms kan voelen in dit werk. Toen ik haar zag overlopen, schoot door mijn hoofd: zou het bij mij ook zover kunnen komen?”
Ook het overlijden van Eriks vader raakte Lonneke diep. “Ik heb zo ontzettend gehuild. Twee jaar geleden stierf mijn eigen vader. Ik kon niet bij hem zijn toen hij ging: ik was drie dagen daarvoor bevallen. Dat heb ik zo erg gevonden. Deze scène was precies zoals ik het zelf had gewild: dicht bij mijn vader zijn, zeggen dat het goed is, hem nog een laatste keer zien.”
Wat Lonneke meeneemt uit zeven seizoenen Oogappels? “Mildheid. Voor mezelf en voor ouders in het algemeen. Soms ben ik onzeker: ben ik wel goed genoeg als moeder? Mede dankzij de serie weet ik dat er geen goed of slecht is in opvoeden; eigenlijk doet iedereen maar wat.”

Jorien (53)

Jorien (53), moeder van twee tieners, keek vooral samen met haar dochter Jet (19). “Ik ben meegegroeid met de serie, met kinderen en ouders in min of meer dezelfde levensfases. Er zijn zoveel verhaallijnen waardoor ik me voel aangesproken als ouder, of als vrouw of vriendin. Ik vond het mooi om te zien hoe Fabie worstelde met de opvoeding van haar kinderen: hoe blijf je met ze in gesprek en wat moet je ze juist zelf laten onderzoeken? Ook de keuzes van verschillende personages om het roer om te gooien… Het vijftigersdilemma, een feest der herkenning!”
Daarnaast bood de serie ruimte voor goede gesprekken met Jet die niet vanzelf zouden zijn ontstaan. “Er zijn onderwerpen geweest die me aan het denken zetten. Als het in de serie over drugsgebruik ging, vroeg ik haar bijvoorbeeld of er verdovende middelen rondgaan op feestjes en festivals waar zij komt, of ze makkelijk te krijgen zijn en hoe zij daarmee omgaat.”
Oogappels heeft Jorien geïnspireerd om veel vaker te zeggen dat ze iemand liefheeft of waardeert. “Koester iedere fase en omarm je gezin en vriendschappen zoveel mogelijk, dat neem ik mee. Ik ga het missen om samen te lachen, een traantje weg te pinken en te kletsen over de personages. Jet is nu op reis door Zuid-Azië; we gaan de allerlaatste aflevering pas kijken als ze weer thuis is. Om het moment dat het echt voorbij is zo lang mogelijk uit te stellen.”

Het hele artikel leest u in de Televizier van week 50. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Eveline Helmink

Sinds dit seizoen speelt Jolijn Henneman de rol van Shanti Vening in ‘Goede tijden, slechte tijden’. Ze moest wennen aan het personage, dat voorheen door Bertrie Wierenga werd gespeeld: ‘Jeetje, wat is ze pittig!’

Hoe waren je eerste maanden als Shanti?

“In het begin was het heel erg onwerkelijk… Op maandagavond hoorde ik dat ik de rol had en donderdagochtend draaide ik al mijn eerste scènes. Gelukkig was het reilen en zeilen bij een soap niet nieuw voor me: ik heb Nieuwe tijden gedaan, een spin-off van GTST die deels door dezelfde mensen is gemaakt. Achteraf gezien was dat de perfecte voorbereiding: alles voelde al snel vertrouwd.”

Heb je contact gehad met je voorganger?

“Ja, Bertrie Wierenga en ik kennen elkaar al een tijdje. We hebben vorig jaar in Kroatië de film Expeditie Cupido gemaakt en we zaten samen in de musical De tocht, waarvoor we ook zes maanden schaatstraining kregen. Toen ik hoorde dat ik Shanti ging spelen, heb ik haar direct een bericht gestuurd. Ze had er alle vertrouwen in, een geweldige steun in de rug.”

Hoe heb je je voorbereid?

“Ik heb natuurlijk veel teruggekeken, al vertelden de schrijvers me wel dat ze de rol een andere invulling wilden geven. Dat is ook wel te merken: ‘mijn’ Shanti is een stuk feller en emotioneler. Ze is onzeker, voelt zich alleen en daardoor overschreeuwt ze zichzelf regelmatig. In het begin dacht ik geregeld ‘Jeetje, wat is ze pittig!’ Zodra ze meer gesetteld is, komt er meer balans en komen haar zachte, kwetsbare kanten naar boven. En haar humor; ze is echt grappig.”

Dit en meer leest u in de Televizier van week 49. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jef Willemsen

‘Sterren op het doek’ toont een portret van Olga Zuiderhoek. De actrice (79) zelf heeft in haar ruim vijftigjarige carrière een scala aan personages geportretteerd. Liefst met een dwarse inslag.

Olga Zuiderhoek was 24 toen ze in 1970 afstudeerde aan de Amsterdamse toneelschool. Ze aanvaarde geen aanstelling bij een gevestigd theatergezelschap, maar – tekende Het Parool ietwat ongelovig op – gaf er de voorkeur aan ‘verder te experimenteren’. Het tekent de actrice die altijd een voorkeur voor recalcitrante producties heeft gehad. Met plezier speelde ze in Theo en Thea en de ontmaskering van het tenenkaasimperium en schitterde ze in de absurdistische, schurende komedies Abel, De Noorderlingen en De Jurk van Alex van Warmerdam. Verder dook ze op in weinig commerciële, maar erg grappige series als Seth & Fiona, Loenatik en We zijn weer thuis.

Gouden Kalf

Gelukkig voor het grote publiek duikt Zuiderhoek regelmatig op in grote producties. Voor oorlogsdrama Süskind kreeg ze haar eerste – en voorlopig enige – Gouden Kalf, voor beste bijrol. Op tv stal ze de show in kijkcijferhits Het geheime dagboek van Hendrik Groen en Penoza. Ze genoot ervan dat haar ‘misdaadoma’ Fiep uit Penoza onder alle lagen van de bevolking geliefd was. “Of het nou een opgeschoten jochie of een bekakte dame is: als ze me zien is het van ‘Hee Fiep! Penoza!’ Ontzettend leuk vind ik dat.”

Het hele artikel leest u in de Televizier van week 49. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jeroen Keijzer

Over twee weken is de finale van ‘Wie is de Mol?’ Dan ontdekken de fans alle sabotageacties van de jubileummol. Die moet van goeden huize komen om deze legendarische Mollen uit het verleden te overtreffen.

Dennis Weening (2008)

Dennis staat hoog op de lijst van grootste lefgozers uit de Molgeschiedenis. Toen hij in een spel mocht raden wie de Mol was, vroeg hij duidelijk hoorbaar ‘Is ego (Latijn voor: ‘ik’) de Mol?’ Iedereen dacht dat hij de naam van medekandidaat Edo Brunner zei, maar Dennis vroeg hier in feite of hijzelf de Mol was. De Hagenees nam sowieso veel risico en genoot zichtbaar van zijn rol. Breed lachend gooide hij op een Mexicaans cruiseschip handenvol geld overboord, een actie waarnaar de makers verwezen in de eerste aflevering van het huidige seizoen, waarin Dennis een van de kandidaten was.

Inge Ipenburg (2007)

Wat deed actrice Inge Ipenburg op de wekelijkse groepsfoto toch altijd krampachtig met haar handen. Aan het einde van het seizoen bleek dat een goede reden te hebben: ze beeldde in gebarentaal ‘Inge de Mol’ uit. Haar medespelers kregen hier niets van mee, maar zo gaf ze de kijkers wel een dikke hint over haar rol als saboteur.

Jurre Geluk (2023)

Tijdens een opdracht in Zuid-Afrika kostte Jurre de groep een flink geldbedrag omdat hij vals zong en ook nog eens geen maat kon houden. Een gedurfde actie: Jurre volgde een musicalopleiding en speelde in meerdere musicals, en zijn medespelers wisten dat. Het leverde hem een plekje in dit jubileumseizoen op.

Dit en meer leest u in de Televizier van week 49. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer

Gijs Staverman is de nieuwe spelleider van ‘De Top 4000 muziekquiz’. De radioveteraan heeft er zin in. ‘Muziek is voor mij net zo belangrijk als eten en drinken.’

Je debuteert dit seizoen, als opvolger van Gerard Ekdom en Johnny de Mol. Heb je er zin in?

“Heel veel zin, want ik ben een enorm spelletjesmens. En ik vind de Top 4000 sowieso de meest uitgebreide en leukste lijst die er bestaat. Ik heb Johnny gevraagd naar zijn ervaring als presentator van De Top 4000 muziekquiz, en hij vond het een feest om te doen.”

Waarom zei je ja tegen dit programma?

“Ik heb vorig jaar met Glennis Grace als duo meegedaan – en gewonnen overigens. Die opnames verliepen in een hele goede sfeer. Dus toen ze me vroegen als presentator was de beslissing snel gemaakt. Daarnaast ben ik deejay bij Radio 10, die de Top 4000 uitzendt. Daarom past het ook al goed bij mij. En het draait om muziek! Muziek is voor mij net zo belangrijk als eten en drinken. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet naar liedjes luister, of ze nu nieuw of oud zijn. Muziek heeft én zal altijd een rol spelen in mijn leven.”

Waar moet een kandidaat aan voldoen?

“Goede muziekkennis is een voordeel. Maar uit eigen ervaring weet ik dat zelfs de allergrootste muzikale vraagbaak momenten heeft van: ‘Wat is dit ook alweer?’ De gitaarsolo uit ‘Purple Rain’ kwam eens langs en… ik kwam er niet op. Terwijl Prince daar een van de meest iconische solo’s neerzet. Maar dat maakt dit soort quizzen ook leuk: elke kandidaat kan door spanning een black-out krijgen.”

Dit en meer leest u in de Televizier van week 48. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jeroen Keijzer

Zingende dieren, internationale kostuums en een zwijgplicht: ‘The masked singer’ biedt al zeven seizoenen spektakel en mysterie in één. Zes redenen waarom die formule zo goed werkt.

Flamingo Monica weet hoe de hazen lopen

Van alle panelleden weet alleen Monica Geuze hoe het is om zelf mee te doen aan The masked singer. De presentatrice schopte het in 2022 als de flamingo tot de finale, waarin ze op hakken sierlijk over het podium paradeerde. Monica won niet, maar maakte wel zoveel indruk dat ze twee jaar later naast Buddy Vedder, Gerard Joling, Carlo Boszhard en wijlen Loretta Schrijver mocht plaatsnemen in het panel. 

Internationale gaststerren

In andere landen is het traditie om buitenlandse sterren te strikken voor The masked singer. Zo dook Baywatch-acteur David Hasselhoff al op in de Franse en Spaanse versies van de show. De Amerikaanse r&b-zangeres Macy Gray is tot nu toe recordhoudster: ze deed in haar eigen land mee en stapte in het vliegtuig voor de Britse en Australische versies. Tot op heden zijn Viktor en Gert Verhulst de enige internationale gaststerren in ons land: zij verkleedden zich in 2021 als papegaaien.

Geen mollen toegestaan

Het lijkt een ongeschreven regel: wie een contract heeft bij SBS 6 wordt niet uitgenodigd. Zo zijn de Meilandjes nog nooit aan de beurt geweest. Ook bekende SBS-gezichten als Jan Versteegh, Wendy van Dijk, Viktor Brand of de mannen van Vandaag inside laten op zich wachten. Minstens zo opvallend: het halve dierenrijk is al voorbijgekomen, maar de Mol schittert door afwezigheid…

Het hele artikel leest u in de Televizier van week 48. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Jef Willemsen

De dove Alison Woods (Rose Ayling-Ellis) is een bedreven liplezer en werkt als vrijwilliger voor de politie van Canterbury. In de Britse misdaadserie Code of silence moet ze de beelden van de bewakingscamera in een pub bekijken en vertellen wat de leden van een beruchte dievenbende met elkaar bespreken.
Alison ontdekt dat het jongste bendelid Liam (Kieron Moore) is geronseld om het beveiligingssysteem van een kluis vol juwelen te hacken. Zonder toestemming van de politie neemt ze een baantje in de pub om meer informatie te verzamelen.

Alle afleveringen van Code of silence zijn vanaf 4 december te streamen op NPO Plus.

Dit en meer leest u in de Televizier van week 48. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Na een afwezigheid van bijna 35 jaar is de Britse misdaadserie Bergerac terug. De nieuwe versie verschilt flink van het origineel, maar er is ook veel hetzelfde gebleven.

Begin jaren 80 streek de BBC voor de opnames van de misdaadserie Bergerac neer op het Kanaaleiland Jersey. Dat bleek een schot in de roos: negen seizoenen lang loste rechercheur Jim Bergerac (destijds gespeeld door John Nettles) ingewikkelde moordzaken op. In 1991 kwam de serie na 87 afleveringen ten einde.

Sindsdien zijn er meerdere initiatieven geweest om Bergerac – hier jarenlang uitgezonden door de Vara en momenteel te zien op de zender ONS – nieuw leven in te blazen. In eerste instantie was het de bedoeling dat John Nettles zou terugkeren in de titelrol, maar toen hij in 1997 de hoofdrol in Midsomer murders op zich nam, deden ook de namen van andere acteurs de ronde. Die zouden dan de zoon van Jim Bergerac moeten spelen. Uiteindelijk strandde ook dat plan.

Alcohol

Nu is Bergerac toch terug, mét Jim Bergerac als hoofdpersoon. Er is in deze nieuwe versie meer hetzelfde gebleven, legt hoofdrolspeler Damien Molony uit. “Jim Bergerac is, net als in het origineel, rechercheur op Jersey. Ook nu gebruikt hij zijn instinct bij het oplossen van misdaden, en hoeft dat van hem niet per se volgens het boekje te gaan.”

Bij de start van de serie krijgt hij opdracht de dood van een jonge vrouw – lid van een van de rijkste families van het eiland – te onderzoeken. Die complexe zaak is niet het enige wat hem bezighoudt: Bergeracs vrouw is niet lang geleden overleden. “Jim is kapot van verdriet”, vertelt Molony. Hij zoekt troost in alcohol, en dat heeft ook zijn weerslag op zijn relatie met zijn tienerdochter Kim. “Typisch Bergerac is dat Jim een ongezonde verhouding met de fles heeft. En hij kan zijn werk niet loslaten. Als hij met een zaak bezig is, heeft hij alleen maar ruimte daarvoor. Daar lijdt zijn privéleven onder.”

Het hele artikel leest u in de Televizier van week 47. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer